Բարև Ձեզ

Ցանկանում եմ ողջունել պաշտոնական այցով Հայաստանում գտնվող իմ արգենտինացի գործընկերոջը։

Այս տարի մենք նշում ենք հայ-արգենտինական դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման 20 ամյակը, և կարող ենք արձանագրել, որ Արգենտինայի հետ մենք ունենք բավականին ինտենսիվ համագործակցություն։

Մենք շատ կարևորում ենք ջերմ և բարեկամական հարաբերությունները Արգենտինայի հետ եւ դրա մասին խոսում է այն փաստը, որ Լատինական Ամերիկայում առաջին դեսպանատունը մենք բացեցինք հենց այդ երկրում, Արգենտինան առաջին լատինաամերիկյան երկիրն է, որի հետ մենք վերացրել ենք մուտքի արտոնագրային ռեժիմի պահանջը: Իր հերթին, Արգենտինայի դեսպանատունը Հայաստանում առաջինն էր Հարավային Կովկասում։

Իհարկե, երկկողմ հարաբերություններում շատ մեծ դեր է խաղում բազմահազարանոց արգենտինահայ համայնքը։ Ժամանակին Արգենտինան մեծ հոգատարությամբ ընդունեց Ցեղասպանությունից մազապուրծ եղած հայերին, ովքեր դարձան այդ երկրի արժանի քաղաքացիները և այսօր իրենց աշխատանքով և ձեռքբերումներով բարձր են պահում թե հայ, թե արգենտինացի ժողովուրդների պատիվը համաշխարհային մակարդակում։

Արգենտինան նաև Հայոց Ցեղասպանությունը օրենքի մակարդակով ընդունած և դատապարտած երկիր է, որի համար առանձնահատուկ երախտագիտություն եմ ուզում հայտնել:

Մեր հարաբերություններում կարևոր տեղ է գրավում նաև տնտեսական համագործակցությունը։ Արգենտինան մեր տնտեսության մեջ ամենամեծ ներդրողներից է։

Պարոն Թիմերմանի հետ զրույցի ընթացքում մենք անդրադարձանք բավականին լայն հարցերի շրջանակի։ Պայմանավորվեցինք շարունակել աշխատանքները երկու երկրների միջև իրավապայմանագրային դաշտը ընդլայնելու ուղղությամբ, ամրապնդել միջազգային կազմակերպություններում համագործակցությունը, առևտրատնտեսական, մշակութային և գիտակրթական փոխգործակցությունը։ Անդրադարձ կատարվեց համատեղ հետաքրքրություն ներկայացնող միջազգային և տարածաշրջանային հարցերին։

Քննարկեցինք նաև Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացի վերջին զարգացումները: Պարոն Թիմերմանը ներկայացրեց Մալվինյան / Ֆոլկլենդյան կղզիների շուրջ իրավիճակը: Մենք համակարծիք ենք, որ հիմնախնդիրները պետք է լուծվեն միմիայն խաղաղ ճանապարհով եւ միջազգային իրավունքի սկզբունքների հիման վրա:

Իհարկե, չէինք կարող չանդրադառնալ հունգարա-ադրբեջանական խայտառակ գործարքի արդյունքում վերջին օրերին ստեղծված իրավիճակին: Սաֆարովի հանցագործությունից ի վեր Ադրբեջանը հետևողականորեն փառաբանում էր այս սարսափելի ոճրագործությունը՝ անգամ այն աստիճանի, որ մարդասպանին ներկայացնում էր որպես օրինակ ադրբեջանցի երիտասարդության համար:
Եվրախորհուրդի, Եվրամիության եւ ՆԱՏՕ-ի անդամ երկիրը ինչպե՞ս կարող էր ձեւացնել, որ հավատում է Ադրբեջանի սին խոստումներին եւ գնալ նման կասկածելի քայլի: Միջազգային հանրության մոտ մեծ մտահոգություն է առաջացրել այս գործարքը:

Սեփական երկիրը լիովին թաղելով կոռուպցիայի մեջ՝ ադրբեջանական իշխանությունները փորձում են արտահանել այդ արատը այլ երկրներ, տեղափոխել միջպետական հարաբերությունների մակարդակ: Այս մասին վերջին տարիներին բազմաթիվ հրապարակումներ են եղել միջազգային մամուլում: Սա լուրջ զգուշացում է այն երկրներին եւ քաղաքական գործիչներին, որոնց մոտ նման գործարքների գնալու գայթակղություն է առաջանում:

Միջազգային հանրությունը չի կարող հանդուրժել բանակցային գործընթացի քողի տակ Ադրբեջանի արկածախնդիր քաղաքականության շարունակումը, որը լուրջ սպառնալիք է տարածաշրջանում խաղաղության ու անվտանգության համար:

Եվս մեկ անգամ ողջունում եմ իմ գործընկերոջը և սիրով նրան փոխանցում խոսքը, ապա կպատասխանենք ձեր հարցերին:

Հայաստանի Հանրապետություն: Վերջին շրջանում Թուրքիայի արտգործնախարարը և մի շարք այլ պաշտոնյաներ կրկին բարձրաձայնում են ղարաբաղյան բանակցությունները միջնորդելու մասին և նույնիսկ բանակցությունները Ստամբուլում անցկացնելու վերաբերյալ, թերևս ծանոթ եք այդ հայտարարությանը, ո՞րն է Ձեր դիրքորոշումը, շնորհակալություն:

Էդվարդ Նալբանդյան: Ինչ վերաբերում է Ձեր հարցին թուրքական կողմի առաջարկների, նոր միջնորդության փորձերի, Ստամբուլում ղարաբաղյան հիմնախնդրի վերաբերյալ բանակցություններ անցկացնելու: Ի՞նչ է նշանակում: Այն բազմաթիվ հանդիպումները, որոնք կայացել են Լեռնային Ղարաբաղի կարգավորման վերաբերյալ տարբեր երկրներում, վերջին շրջանում մի շարք Ռուսաստանի քաղաքներում, սպասված արդյունքի չ՞են հանգեցրել, որովհետև Ստամբուլու՞մ չէին կայանում:

Թուրքական կողմից որևէ միջնորդություն կամ միջամտության փորձեր այս հարցում բացառված են:

Թուրքիայի միջնորդության կամ միջամտության փորձերը հարեւան երկրներին վերաբերող հարցերում երբևէ որևէ դրական արդյունք չեն տվել, հակառակը: Ինչ վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորմանը, ապա բազմիցս ասվել է, եւ ոչ միայն Հայաստանի կողմից, որ այս հիմնախնդրում Թուրքիան որևէ միջնորդական դերակատարություն չի կարող ունենալ:

Ազատություն ռադիոկայան: Երկու հարց ունեմ, ուղղում եմ Հայաստանի արտգործնախարարին: Պարոն Նալբանդյան, Սաֆարովի դեպքի հետ կապված վերջերս շատ է խոսվում, որ Հայաստանը կարող է դադարացնել բանակցությունները ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում, հնարավո՞ր է, որ Հայաստանը իրոք դադարեցնի իր ղարաբաղյան բանակցությունները կապված Սաֆարովի դեպքի հետ և երկրորդ, դեպքը այնուամենայնիվ ի՞նչ ազդեցություն կունենա բանակցությունների վրա: Շնորհակալություն:

Էդվարդ Նալբանդյան: Դեպքը շատ վատ ազդեցություն  արդեն ունի բանակցային գործընթացի վրա և ընդհանրապես տարածաշրջանային կայունության և անվտանգության վրա: Բայց փորձերը դուրս գալ բանակցություններից, ձախողել բանակցությունները, դա Հայաստանի կողմից չեն արվում, Ադրբեջանի կողմից են արվում և այս գործարքը այս փորձերի շարունակությունն է:

Ադրբեջանն է, որ մերժում է եռանախագահների կողմից բոլոր առաջարկները: Գիտեք, մեր արձագանքը Լ՛Աքվիլայի,Մուսոկկայի, Դովիլի, Լոս Կաբոսի հայտարարություններից հետո և Ադրբեջանի արձագանքը: Դուք գիտեք, մեր արձագանքը այն առաջարկների կապակցությամբ, որոնք արվել են եռանախագահների կողմից, ԵԱՀԿ գործող նախագահների կողմից, ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի կողմից՝ դիպուկահարների դուրս բերման, հրադադարի ամրապնդման, շփման գծում հրադադարի խախտման հետաքննության մեխանիզմի ստեղծման վերաբերյալ, այլ առաջարկներ, որոնք մշտապես մերժվել են Ադրբեջանի կողմից: Այն գործելաոճը, որը դրսևորում է տարիներ շարունակ Ադրբեջանը իր ռազմատենչ հայտարարություններով, սպառնալիքներով, նոր եւ նոր սադրանքներով շփման գծում, աննախադեպ ձևով ավելացնելով ռազմական բյուջեն. չկա որևէ երկիր աշխարհում, որը այդպիսի տեմպերով ավելացնի ռազմական բյուջեն: Այս ամենը ուղղված է հենց բանակցությունների տապալմանը:

Ամենակարևորը նա է, որ միջազգային հանրությունը չպետք է հանդուրժի, չպետք է թույլ տա, որ Ադրբեջանը բանակցային գործընթացի քողի տակ շարունակի այս արկածախնդիր քաղաքականությունը, որը հղի է լուրջ վտանգներով տարածաշրջանի և ոչ միայն տարածաշրջանի, այլեւ միջազգային անվտանգության և կայունության համար: